ابنُ جَهم. ابوالحسن علی بن جَهم سامی. وفات ٢٤٩ ه.ق. شاعری از عرب در دربار متوکل عباسی و گویند او خلیفه را هجا گفت و متوکل او را به خراسان نفی کرد و نامه ای به طاهر بن عبدالله نوشته امر داد او را مدت یک روز بیاویزد. ابن جهم چون به شادیاخ نشابور رسید طاهر او را دستگیر کرده و یک روز بر جائی به منظرۀ عام بیاویخت و شبانگاه بزیر آورد، و ابن جَهم از آن پس به عراق بازگشت و از آنجا به شام شد و سپس وقتی که از حلب متوجه عراق بود گروهی از بنی کلب بر او تاخته و در جدال با آنان کشته گشت.

وَ مَن ذا الَّذي تُرضى سَجاياهُ كُلُّها

كَفَى المَرءَ نُبلاً أَن تُـعَـدَّ مَـعـايِـبُـه

کیست که همۀ رفتارهایش پسندیده و خوشایند باشد؟
همین اندازه که زشتیها و بدیهای یک انسان به قدری کم و اندک باشد که بشود آنها را شمارش نمود برای بزرگواری و نَجابت فرد کافی و بسنده است.